ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ.

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΤΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ.)  ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΥΒΡΙΣΤΙΚΟ ΥΦΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

 ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙ ΝΟΜΙΚΑ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ.

(Σημ. Αναρτούμε όλες τις ανακοινώσεις που προέρχονται   από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που συμμετέχουν στο Σωματείο. Δημοσιεύονται με ευθύνη των συντακτών τους ως προς το περιεχόμενο.)

---

ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ 13ου & 14ου ΜΙΣΘΟΥ. 
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΧΩΡΩΝ ΩΣ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΩΝ
-ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΒΑΕ -ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ 
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
<<Το αν, πότε και πώς θα επιστραφούν τα κομμένα δώρα κι επιδόματα αδείας στο Δημόσιο, είναι ζήτημα δικής μας συλλογικής, μαζικής και παρατεταμένης πάλης κι όχι δικαστικών “αγώνων”.>>
<< Να παλέψουμε για την επανακατάκτηση του 13ου & 14ου μισθού. Για την καταβολή στο ακέραιο όλων των αναδρομικών. Για να μην περικοπεί-καταργηθεί το ανθυγειινό σ' όσους το παίρνουν, για την επέκταση και αύξησή του, για τον χαρακτηρισμό χώρων ως ανθυγειινών και την ένταξη κλάδων στα ΒΑΕ.>>

Η κυβερνητική απάτη της “κανονικότητας” και των “παροχών” αποκαλύπτεται καθημερινά. Μαζί και η υποκρισία της αντιπολίτευσης. Όλοι τους, συνυπεύθυνοι για τη λεηλασία των δικαιωμάτων και της ζωής εκατομμυρίων εργαζομένων, φόρεσαν την προεκλογική τους στολή και βγήκαν προς άγραν ψήφων. Αμέσως μετά τις εκλογές ετοιμάζουν νέο γύρο αντιλαικής επέλασης για λογαριασμό των ξένων και ντόπιων αρπακτικών. Άλλωστε οι “εκθέσεις” των ιμπεριαλιστικών κέντρων τονίζουν από τώρα τι μας περιμένει.

Την ίδια στιγμή συνεχίζουν το γαιτανάκι ώθησης στα δικαστήρια, αποπροσανατολίζοντας προς ανώδυνους για το σύστημα δρόμους και καλλιεργώντας αυταπάτες ψεύτικης προσμονής. Αυτοί που μαζί κατάργησαν τα Δώρα στο Δημόσιο και στις συντάξεις, που προχώρησαν σε δεκάδες άμεσες κι έμμεσες μειώσεις μισθών, που πετσόκοψαν το εισόδημα εργαζομένων και λαού, έχουν το θράσος να παριστάνουν ότι “νοιάζονται” πετώντας ένα ξεροκόμματο. Ζητούν απ' τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους μ' εργοδότη το κράτος να “τ' ακουμπήσουν” στους επόμενους διαχειριστές των συμφερόντων της αστικής τάξης και των αμερικάνων κι ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

Ταυτόχρονα διαλύουν πάγια και συστηματικά τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, εμπαίζουν τους συμβασιούχους, εμπορευματοποιούν κοινωνικά αγαθά, ιδιωτικοποιούν φορείς και λειτουργίες, εμπεδώνουν την “αξιολόγηση”-χειραγώγηση-κατηγοριοποίηση και διαμορφώνουν ένα πλαίσιο πιο φιλικό προς τ' αφεντικά τους και πιο εχθρικό προς το λαό. Ονομαστικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς δεν προβλέπονται, οι κρατήσεις για εφορία και ταμεία, τα χαράτσια διαρκώς μεγαλώνουν. Δήθεν “σέβονται” τις αποφάσεις της ταξικής αστικής τους δικαιοσύνης, υπαγορεύοντάς τες μέσω των νόμων που ψηφίζουν, παράλληλα με την μόνιμη επωδό πλέον των “αντοχών της οικονομίας”. Το αν, πότε και πώς θα επιστραφούν τα κομμένα δώρα κι επιδόματα αδείας στο Δημόσιο, είναι ζήτημα δικής μας συλλογικής, μαζικής και παρατεταμένης πάλης κι όχι δικαστικών “αγώνων”.

Έλλειψη προσωπικού κι εντατικοποίηση της δουλειάς έχουν γίνει καθεστώς. Προσλήψεις εξαγγέλλονται χωρίς να γίνονται ποτέ. Ο συνδικαλισμός με αγωνιστικό προσανατολισμό είναι υπό διωγμό, το ίδιο και το δικαίωμα στην απεργία. Όποια επιδόματα “την έχουν γλιτώσει” από τη μνημονιακή λαίλαπα βαίνουν προς κατάργηση-δραστική περικοπή. Ανάμεσα σ' αυτά κι αυτό της επικίνδυνης κι ανθυγειινής δουλειάς, με τις παρατάσεις χορήγησής του σ' όσους το παίρνουν μέχρι τις εκλογές ν' αποδεικνύουν την επικείμενη σφαγή του.

Κι όμως, μέσα σ' αυτό το ζοφερό περιβάλλον, οι αστικές και ρεφορμιστικές συνδικαλιστικές ηγεσίες αρκούνται σε ασύνδετες στάσεις εργασίας λίγων ωρών που δεν κάνουν ούτε οι ίδιοι, σε “συμβολικές” εικονικότητες για να δουν ή να κλείσουν κάποιο ραντεβού με την πολιτική ηγεσία. Υπόλογοι για το που έχουν οδηγήσει το κίνημα με τη γραμμή τους συμβιβασμού και υποταγής, αποτελώντας εδώ και δεκαετίες το μακρύ χέρι των κυβερνήσεων στα συνδικάτα. Χρήσιμοι για να υπονομεύουν, να ξεστρατίζουν και να ξεπουλούν τους αγώνες αντίστασης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Πραγματικά άξιος ο μισθός τους.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, μόνιμοι και συμβασιούχοι, μπορούμε να πάρουμε την τύχη και την ζωή μας στα χέρια μας. Να παλέψουμε για την επανακατάκτηση του 13ου & 14ου μισθού. Για την καταβολή στο ακέραιο όλων των αναδρομικών. Για να μην περικοπεί-καταργηθεί το ανθυγειινό σ' όσους το παίρνουν, για την επέκταση και αύξησή του, για τον χαρακτηρισμό χώρων ως ανθυγειινών και την ένταξη κλάδων στα ΒΑΕ. Να τελειώνουμε με τις αυταπάτες, ν' αντισταθούμε και να διεκδικήσουμε, σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, το σύστημα και τις δυνάμεις του. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!

• ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ-ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ-ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ! ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΒΑΕ!
• ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΩΝ! ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ!
• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΕ, ΔΝΤ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΡΙΤΗ 5 ΜΑΡΤΗ 12:00-15:00 / ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12.30 ΥΠ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

---

 

ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ-ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΩΝ!

ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ!

  1200 επικουρικοί διαφόρων ειδικοτήτων που λήγουν οι συμβάσεις τους και δεν θ' ανανεωθούν. 600 επικουρικοί γιατροί μέσω ΕΣΠΑ θ' απολυθούν το Νοέμβρη, αφού δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη παράταση στις συμβάσεις τους. Από 1/1/19 απολύονται με τη λήξη της σύμβασής τους χωρίς καμία παράταση επί πλέον 500 επικουρικοί γιατροί.
Ποδαρικό της κυβέρνησης με χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων-επικουρικών εργαζομένων στον τομέα της κρατικής περίθαλψης, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, για το “προεκλογικό” 2019. Μέσα στο Μάη θ' απολυθούν

   Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα τους δόσει τη δυνατότητα συμμετοχής σε επόμενες “φουρνιές” μονίμων και συμβασιούχων-επικουρικών. Συγκεκριμένα στην προκήρυξη 11Κ/2018 με μοριοδότηση της προυπηρεσίας που θα καλύπτει μόνο το 10% των προκηρυσσόμενων θέσεων (!) για το υπόλοιπο προσωπικό και δυνατότητα επανεγγραφής στη λίστα (αναμονής) για τους επικουρικούς γιατρούς. Τέτοια μεγαλοψυχία!

   Είναι φανερό ότι η πολιτική ανακύκλωσης των εργαζομένων, που εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια απ' όλες τις κυβερνήσεις και στην κρατική περίθαλψη, θα συνεχίσει να γνωρίζει νέες δόξες. Τι κι αν δουλεύουν εργαζόμενοι πάνω από τέσσερα χρόνια με ελαστικές μορφές; Τι κι αν προσχηματικά “κόπτονται” όλοι για το “άδειασμα” των νοσοκομείων και των υπόλοιπων δομών περίθαλψης από “κρίσιμο” προσωπικό; Ο στόχος είναι ένας: η συρρίκνωση των υπηρεσιών περίθαλψης του λαού και η δραστική μείωση του μόνιμου προσωπικού.

   Είναι, επίσης, σίγουρο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των απολυόμενων θα πεταχθεί στον καιάδα της ανεργίας, πράγμα που δεν μπορεί επ' ουδενί ν' αντισταθμιστεί με μια μειοψηφία που ενδεχομένως κληθεί να υπογράψει εκ νέου μια ακόμη σύμβαση ορισμένου χρόνου. Αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα στο δικαίωμα στη πλήρη, μόνιμη και σταθερή δουλειά που επιχειρεί να κάνει παρελθόν το σύστημα και οι δυνάμεις του. Και, βέβαια, αποτελεί μια ακόμη ευθεία βολή στη μονιμότητα, ως συλλογική κατάκτηση των δημοσίων υπαλλήλων.

   Είναι δευτερεύον το ζήτημα της κάλυψης από τους απολυόμενους και προσλαμβανόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου μόνιμων αναγκών στις δομές περίθαλψης. Το δικαίωμα στη πλήρη-σταθερή δουλειά είναι θεμελιώδες για κάθε εργαζόμενο και δεν μπαίνει στο “ζύγι” καμιάς εργοδοσίας, κρατικής ή ιδιωτικής. Γι' αυτό, μόνο ο αγώνας, η αντίσταση και η διεκδίκηση των ίδιων των εργαζομένων μπορεί να το κατακτήσει και το κατοχυρώσει. Κάτι που αποτελεί φόβο και για τις αστικές και μεταρρυθμιστικές ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργάνων, που το μόνο που τους απασχολεί είναι να εμφανίζονται ως διαμεσολαβητές και θεσμικοί συνομιλητές με την κυβέρνηση.

   Αποτελεί και σ' αυτή την περίπτωση κοροιδία κι εμπαιγμό η κυβερνητική προπαγάνδα για δήθεν έξοδο απ' τα μνημόνια, όταν, όχι μόνο για τους μονίμους αλλά και για συμβασιούχους, προυπόθεση κάθε κίνησης της κυβέρνησης είναι η έγκριση των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και των ΗΠΑ. Και είναι διπλά προκλητικό, μέσα στο κλίμα παροχολογίας των ημερών, να μοιράζονται “υποσχετικές” επισφαλούς εργασίας, την ώρα που αυτοί οι συνάδελφοι δουλεύουν δίπλα-δίπλα με τους μονίμους και δικαιούνται μονιμοποίηση.

   Όσο αυτονόητο για μας είναι το αίτημα της μονιμοποίησης των συμβασιούχων συναδέλφων, άλλο τόσο αυτονόητες είναι οι απολύσεις τους για την κυβέρνηση και το σύστημα συνολικά. Γι' αυτό το στόχο χρειάζονται σκληροί και παρατεταμένοι αγώνες μέχρι τη νίκη κι όχι τουφεκιές εκτόνωσης. Οι ίδιοι οι συμβασιούχοι, σε συμπαράταξη με τους μονίμους, έχουν τον πρώτο λόγο!

•        ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ! - ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ!

•        ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ!

•        ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΕΜΠΤΗ 3 ΓΕΝΑΡΗ 10πμ-3μμ & ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ

                                                                                                      

                                                                      ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

(Εκλογές 8/2/18)

ΤΑΞΙΚΗ  ΠΟΡΕΙΑ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

ΓΙΑ ΤΟ Δ. Σ. ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

1.  Καραφύλλη Σοφία του Μιχαήλ, Νοσηλεύτρια

2.  Κιοτσερίδου Ελένη του Σάββα, Νοσηλεύτρια

3.  Κούφαλης Κυριάκος του Δημητρίου, Απολυμαντής

4.  Περίχαρος Δημήτρης του Νικολάου , Διοικητικός

5.  Χόχορας Πολύβιος του Κωνσταντίνου, Νοσοκόμος

---

(Εκλογές 8/2/18 - Εκλογική ανακοίνωση)

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΕΙ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ,

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ

Συνάδελφοι,

Ψηφίζουμε για άλλη μια φορά προκειμένου να εκλέξουμε νέο Δ.Σ. και αντιπροσώπους στο συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ, εν μέσω μιας πολύπλοκης και δύσκολης κατάστασης για τους εργαζόμενους και το Νοσοκομείο.

Από το 2013 που δώσαμε τη μάχη της ύπαρξης του Φλέμιγκ, η κυβέρνηση άλλαξε, εμείς όμως το μόνο που βλέπουμε είναι ότι η κατάσταση χειροτερεύει, και όσοι υπόσχονταν την ανάπτυξη του Νοσοκομείου, τώρα μιλάνε ξανά για «σχέδια» και για το «χαρακτήρα» του που πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες.

Όσο περισσότερο, μάλιστα, αποκαλύπτονται τα σχέδια, τόσο μοιάζουν μ’ εκείνα του Γεωργιάδη, τα οποία όλοι ξέρουμε πού θα οδηγούσαν.  Είναι τα σχέδια-υποχρεώσεις των μνημονίων που υπογράφτηκαν τότε και ξανα-υπογράφτηκαν πρόσφατα – και μάλιστα από εκείνους που μας έταζαν αποκατάσταση του Νοσοκομείου και φιγουράριζαν στις κινητοποιήσεις μας.

Ø  Όσο περνάει ο καιρός η εργασιακή μας κατάσταση γίνεται χειρότερη. Το προσωπικό μειώνεται συνεχώς, οι βάρδιες δε βγαίνουν, οι εργαζόμενοι έχουν ξεπεράσει τα όρια τους. Σε όλες τις ειδικότητες, η κατάσταση είναι τραγική, ίσως από τις χειρότερες σε σχέση με τα άλλα Νοσοκομεία – πράγμα όχι τυχαίο, που δείχνει και προς τα πού πάει η κατάσταση. Νοσηλεύτριες, τραπεζοκόμες, εργαστηριακοί, τεχνολόγοι, διοικητικοί, δεν μπορούν να δουλέψουν ανθρώπινα, να πάρουν κανονικά τις άδειες και τα ρεπό τους, δεν μπορούν ούτε να αρρωστήσουν. Ιδιαίτερα όσοι δουλεύουν σε βάρδιες, ξέρουν καλύτερα απ’ όλους πόσο έχει στριμωχτεί και υποβαθμιστεί, λόγω αυτής της κατάστασης, ακόμα και η προσωπική και οικογενειακή τους ζωή.

Ø  Η πολυδιαφημισμένη «συνεργατικότητα» μεταξύ των Νοσοκομείων που προσπαθεί να δικαιολογήσει τις ελλείψεις και τα κλεισίματα σε υπηρεσίες εργαστήρια και ιατρεία, είναι φανερό πως δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που, δήθεν, θα έλυνε. Αυτή η διαχείριση θέλουν να μας πείσουν ότι είναι… για το καλό μας και πως –τι να κάνουμε– δεν γίνεται αλλιώς!

Ø  Συνάδελφοι, οι εκλογές σε κάθε Σωματείο είναι ένα κορυφαίο γεγονός. Οι παρατάξεις όμως που συμμετέχουν δεν το θεωρούν κορυφαίο, όλες, για τους ίδιους λόγους. Για κάποιους είναι μια ευκαιρία να αναδειχτούν παράγοντες, να πουλάνε εξυπηρετήσεις, να βολεύονται και να βολεύουν άλλους, όσο οι υπόλοιποι εργαζόμενοι λιώνουν στην καθημερινή «λάντζα». Αναλόγως με το προσωπικό τους συμφέρον, άλλα λένε στην ΠΟΕΔΗΝ, άλλα κάνουν στο Σωματείο, ακόμα και κόντρα στην ίδια τους την παράταξη! Ή, ακόμα, στήνονται παρατάξεις μέσα από εκλογικούς μηχανισμούς που μετά τις εκλογές και την αρπαγή της ψήφου των εργαζόμενων τις ξαναβλέπουμε… στις επόμενες εκλογές!  (Οι παλιότεροι γνωρίζουν αυτές τις πρακτικές πολύ καλά!)

Ø  Για άλλους πάλι, οι εκλογές είναι σημαντικές στο βαθμό που δίνεται η ευκαιρία να αναδειχτεί η αγωνιστική γραμμή και κατεύθυνση στο Σωματείο. Να αναδειχτεί η άποψη που λέει πως το τι είναι εφικτό και ρεαλιστικό το καθορίζουμε εμείς οι ίδιοι όταν παλεύουμε όλοι μαζί για τα αιτήματά μας, κι όχι με συναντήσεις κορυφής, ούτε με «συνεννόηση» με τις διοικήσεις. Η άποψη που βλέπει την προοπτική και τη βελτίωση της θέσης μας, όχι  μέσα από τη συναίνεση με εκείνους που έχουν σαν σχέδιο να ρημάξει το Νοσοκομείο και να βάλουν λουκέτο, αλλά από τη διεκδίκηση της δουλειάς μας μέσ’ από τις κινητοποιήσεις . Όχι «δί’ αντιπροσώπων», αλλά με την ενεργή συμμετοχή μας. Εξάλλου, η πρόσφατη πείρα μας λέει πως μόνο έτσι πετύχαμε ό,τι και όσα πετύχαμε. Μόνο έτσι, λοιπόν, μπορούμε και τώρα να βελτιώσουμε την κατάσταση.

Ø  Στο Α. Φλέμιγκ γνωριζόμαστε όλοι, έτσι είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο, ούτε εννοούμε με τον ίδιο τρόπο τη συνδικαλιστική δράση. Γι’ αυτό θεωρούμε πως πέρα από την απόλυτη… λατρεία των εκλογικών αποτελεσμάτων, κύριο ρόλο παίζουν οι απόψεις που εκφράζονται από τον κάθε συνάδελφο στο Δ.Σ. και από το πόσο πιστεύουμε ότι αυτές μπορούν να συμβάλουν στην αγωνιστική κατεύθυνση του Σωματείου συνολικά. Αυτός είναι κι ο λόγος που σ’ αυτές τις εκλογές η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ δεν προχώρησε σε εκλογική συνεργασία με συναδέλφους που είχαμε διαφορετικές προσεγγίσεις σε ζητήματα κομβικά (όπως π.χ. αυτό της αξιολόγησης ή της ταύτισης στην ΠΟΕΔΗΝ με την κυβερνητική παράταξη).

Ø  Ακόμα, η άποψη που λέει ότι στα Σωματεία δεν παίζει ρόλο η γενικότερη πολιτική κατάσταση, θεωρούμε πως είναι λαθεμένη. Το γεγονός π.χ. ότι σήμερα σχεδόν το 30% των υπαλλήλων στο Δημόσιο είναι επικουρικοί και με ελαστικές μορφές εργαζόμενοι, μπορεί να είναι μια γενικότερη μνημονιακή επιταγή που πρόθυμα εφαρμόζει η κυβέρνηση, αλλά μας επηρεάζει άμεσα στο Νοσοκομείο. Το ίδιο και η μείωση του εισοδήματός μας μέσω της υπερφορολόγησης, η αύξηση της συμμετοχής στα φάρμακα, οι μηδενικοί διορισμοί, η ανεργία και όλα τ’ άλλα…  Η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους σε όλα τα επίπεδα έχει πολιτικό και ταξικό χαρακτήρα και είναι λάθος να ξεπερνάμε τα δύσκολα… αγνοώντας τα!

Ø  Συνάδελφοι, παρά τις διαφορές όλων μεταξύ μας, είναι σίγουρο πως υπάρχει κοινό έδαφος. Είναι η κοινή δράση σε κινηματική κατεύθυνση. Η σωστή άποψη, εξάλλου, πάντα αναδεικνύεται μέσα από τη συμμετοχή μας στις διαδικασίες του Σωματείου, μέσα στους αγώνες ξεκαθαρίζεται ποιος έχει δίκιο και ποιος νοιάζεται για τους εργαζόμενους και τα αιτήματά τους.

Ø  Όχι, λοιπόν, για τη… λατρεία της ψήφου, αλλά για να συνεχίσει και να αναδειχτεί ακόμα περισσότερο η ρεαλιστική, αγωνιστική διέξοδος για τους εργαζόμενους, σας καλούμε να στηρίξετε και να ψηφίσετε την ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ για το Δ.Σ. του Σωματείου και για την ΠΟΕΔΗΝ. Σας καλούμε, επίσης, να ενισχύσετε την άποψη αυτή, να βοηθήσετε στην ανατροπή του αρνητικού για τους εργαζόμενους συσχετισμού ψηφίζοντας τους αντιπροσώπους της Τ.Π.

Ø  Συνάδελφοι, σας καλούμε, ακόμα, στη νέα περίοδο και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, να συμμετέχετε μαζικά στο Σωματείο, να συμβάλετε στις αποφάσεις, να διαμορφώσετε τους αγώνες που έχουμε ανάγκη για να αντιστρέψουμε την κατάσταση και την ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος. Να καλυτερέψουμε τη ζωή μας!

ΑΜΕΣΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ «Α. ΦΛΕΜΙΓΚ»

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!

---

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 25/1

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ 

ΚΙ ΟΧΙ ΕΙΚΟΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!

  Με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς καθυστερήσεις για «σκληρές διαπραγματεύσεις» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκτελώντας τις εντολές της τρόικας και του κεφαλαίου ψήφισε τα προαπαιτούμενα της 3^ης αξιολόγησης. Ένα τερατούργημα πολλών εκατοντάδων σελίδων που εξειδικεύει κι επεκτείνει τα προηγούμενα αντιλαϊκά μέτρα ανοίγοντας το δρόμο για τα επόμενα.

   Κορυφαίο ζήτημα αποτελεί το χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία με τη ρύθμιση για απαίτηση πλειοψηφίας 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός πρωτοβάθμιου σωματείου για να παρθεί απεργιακή απόφαση. Η κυβέρνηση χτυπάει τα σωματεία γιατί ξέρει ότι εκεί μπορούν να δραστηριοποιηθούν, να εκφραστούν και ν’ αποφασίσουν οι εργαζόμενοι , ενώ κλείνει το μάτι στις ανώτερες συνδικαλιστικές ηγεσίες που κυριαρχεί ο εργατοπατερισμός και η συνδιαλλαγή.

·     Όλη η περιουσία του Δημοσίου μπαίνει στο υπερταμείο για να ξεπουληθεί ευκολότερα.

·     Επεκτείνονται οι κατασχέσεις και οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί που ισχύουν ήδη για χρέη προς τις τράπεζες και για χρέη προς το Δημόσιο (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία κλπ).

·     Μειώνονται τα οικογενειακά επιδόματα σε τρίτεκνους και πολύτεκνους και αυστηροποιούνται τα κριτήρια για την καταβολή τους.

·     Στο στόχαστρο μπαίνει το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγειινής εργασίας και ο χαρακτηρισμός επαγγελμάτων ως βαρέων και ανθυγειινών.

·     Αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο η μείωση του αφορολόγητου να ισχύσει από 1/1/19 μαζί με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις.

Ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, που χρόνια τώρα προσλήψεις εξαγγέλλονται αλλά δεν πραγματοποιούνται, η εντατικοποίηση θα μεγαλώσει. Οι εργαζόμενοι με ευέλικτες μορφές εργασίας (επικουρικοί, συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, μέσω ΟΑΕΔ και προγραμμάτων, εργολαβικοί και άλλοι) βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα. Με τα μέτρα που ψηφίστηκαν κλείνει ο δρόμος για τη μονιμοποίηση ή τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου.

   Παράλληλα προωθούνται νέοι οργανισμοί που συγχωνεύουν-καταργούν δομές και υπηρεσίες του Δημοσίου, ενώ μετά την επιλογή του στρώματος προισταμένων θα επιχειρηθεί γι’ ακόμη μια φορά η κακόφημη αξιολόγηση.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

   Η κατάπτυστη συνδικαλιστική ηγεσία (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕΔΗΝ κ. ά.)
στην πράξη βοήθησε τρόικα, κεφάλαιο και κυβέρνηση να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα και δεν το έκανε "κατά λάθος"! Δεν νομιμοποιείται λοιπόν να εμφανίζεται ως εκπρόσωπός μας γιατί έχει συμβάλει με τη στάση της στην αποσυγκρότηση των συνδικάτων και την υπονόμευση κάθε αγωνιστικού σκιρτήματος των εργαζομένων. Οι "αγώνες" που διαρκούν μονάχα όσο τραβάνε οι κάμερες, έχουν σχέση με την εξασφάλιση της καρέκλας τους και όχι με τις ανάγκες των εργαζόμενων.  

   Οι εργαζόμενοι πρέπει να μην υποκύψουμε στους εκβιασμούς και τις πιέσεις τόσο της τρόικας και της κυβέρνησης όσο και της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής ηγεσίας. Να οργανώσουμε τον αγώνα μας, σπάζοντας την αντίληψη πως ότι ψηφίζεται δεν αλλάζει, και να απαιτήσουμε-μαζικοποιήσουμε τις Γενικές μας Συνελεύσεις παίρνοντας αποφάσεις αγώνα αντίστασης και διεκδίκησης με στόχο την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.

   Χρειαζόμαστε πραγματικούς, παρατεταμένους και μαζικούς αγώνες και όχι κακόγουστα σόου και ακτιβισμούς που συμβάλλουν στη απογοήτευση και τη μοιρολατρία.

·        ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!

·        ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ! ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ! 

·        ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ-ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ!

·        ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΩΣ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ!

·        ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

·        ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!

·         ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΙΚΗΣ ΚΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΕ, ΔΝΤ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 25/1

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ: ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 11πμ – 3μμ 

Πανελλαδική Συγκέντρωση στις 11:30πμ 

έξω από το Υπουργείο Υγείας.

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

22/11/2017 - Η ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

 ΓΙΑΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ. 

>

.

25/5/17

13/3/17

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΕΕ, ΔΝΤ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ, Ν' ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!

Ενώ η κυβέρνηση υποτάσσεται διαρκώς στις απαιτήσεις της τρόικας και του κεφαλαίου και η αξιωματική αντιπολίτευση πιέζει για γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης, νέα βάρβαρα μέτρα είναι προ των πυλών σε εργασιακά, ασφαλιστικό και φορολογικό. Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση των απολύσεων, χτύπημα στον ελεύθερο συνδικαλισμό και την απεργία, μείωση μισθών και συντάξεων μέσω αύξησης της άμεσης φορολογίας και κατάργησης της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς αλλά και γενικό ξεπούλημα-ιδιωτικοποιήσεις συνθέτουν το αντεργατικό-αντιλαικό τοπίο.

Στο Δημόσιο χτύπημα της μονιμότητας και αδιοριστία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και συνθήκες εντατικοποιημένης δουλειάς, μισθοί και συντάξεις φτώχειας, λιτότητα και συγχωνεύσεις-καταργήσεις-εκχωρήσεις φορέων και τμημάτων διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Σχεδιάζεται η κατάργηση όλων των επιδομάτων και της “προσωπικής διαφοράς”, το εκ νέου πάγωμα των ωριμάνσεων και ταυτόχρονα η εφαρμογή της κακόφημης αξιολόγησης-υποχρεωτικής κινητικότητας.

Στον τομέα της κρατικής περίθαλψης οι ελλείψεις προσωπικού είναι τραγικές, ενώ ελάχιστοι προσλαμβάνονται κυρίως με ελαστικές μορφές δουλειάς. Ο χώρος όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται ως ανθυγειινός αλλά μεθοδεύεται η κατάργηση ακόμη και αυτού του ανθυγειινού επιδόματος. Άμεση και έμμεση φοροληστεία, αυξήσεις εισφορών πάσης φύσης και περικοπές γιγαντώνουν τ' αποτελέσματα του μισθολόγιου της φτώχειας. ΠΕΔΥ και Κέντρα Υγείας, Νοσοκομεία και ΕΚΑΒ, Πρόνοια και Ψυχιατρεία βρίσκονται υπό κατάρευση, κόντρα στην εικονικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ και την υποκρισία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η συγχώνευση-κατάργηση δομών και υπηρεσιών, η εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών και η ιδιωτικοποίση λειτουργιών συνεχίζεται απ' όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις, με πιο πρόσφατη την προώθηση νομοσχεδίων για νέες συγχωνεύσεις νοσοκομείων και οριστική διάλυση της ψυχικής υγείας.

Την ώρα που νέοι και παλιοί κυβερνητικοί διαχειριστές κάνουν σπέκουλα για τα προβλήματα της υγείας και της περίθαλψης για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ επιδίδεται στο σπορ της εκλογικής φθοράς της κυβέρνησης με χάπενινγκ-σόου τηλεοπτικής χρήσης μπροστά στο υπουργείο υγείας και εικονικότητες κινήματος τύπου καραβάνια υγείας ανά την Ελλάδα. Ζητά την επαναφορά της κατάστασης στην προ μνημονίων εποχή, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει στο τί συντελείται στη χώρα και τους εργαζόμενους όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως στο τί έπεται. Παίζει με την αγωνία των εργολαβικών εργαζόμενων απομονώνοντάς τους απ' τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, αρνούμενη κι αυτή και η ΑΔΕΔΥ να τους δεχθεί ως πλήρη μέλη στα σωματεία, ενώ δεν ζητά την μονιμοποίησή τους παρά μόνο των επικουρικών.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Αυτή η ζοφερή κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Η διέξοδος δεν βρίσκεται στα “ΟΥΦ!!!” και τα “ΟΥΣΤ!!!” επί της προηγούμενης ή της σημερινής κυβέρνησης. Δεν βρίσκεται στην ανάθεση και την υποκατάσταση, την απογοήτευση και την παραίτηση, την ταξική συνεργασία και συνδιαχείρηση, την εκλογική αναμονή. Βρίσκεται στην οργάνωση και τον αγώνα. Στην αναγνώριση των αντιπάλων και του χαρακτήρα της επίθεσης με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι. Στη συγκρότηση των δυνάμεών μας για να γίνουμε αποτελεσματικοί. Στη μαζική και αποφασιστική μας συμμετοχή. Στη πραγματοποίηση αγώνων με διάρκεια και χαρακτήρα αντίστασης και διεκδίκησης στη προοπτική αναμέτρησης με τις δυνάμεις του συστήματος.

Σ' αυτή την κατεύθυνση μπορούν και πρέπει να συμβάλουν οι μαζικές διαδικασίες, οι Γενικές Συνελεύσεις, οι τοπικές συγκεντρώσεις-κινητοποιήσεις ανά χώρους, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις κεντρικότερου χαρακτήρα, οι πανεργατικές-πανελλαδικές απεργίες. Μ' ένα τέτοιο χαρακτήρα κι ενταγμένη σ' ένα τέτοιο πλαίσιο βλέπουμε και την κινητοποίση στις 15 Μάρτη. Όχι ως μια ακόμη άσφαιρη διαμαρτυρία αλλά ως συμβολή στη συγκρότηση μαζικού, πολιτικοποιημένου κινήματος των υγειονομικών.

• ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ - ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!
• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!
• ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΩΣ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ - ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ!
• ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ!
• ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!
• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΕ, ΔΝΤ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ

7/10/16

Οι  πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων και ο εκφυλισμός της ΠΟΕΔΗΝ

   Άλλο ένα κακόγουστο σόου βαφτίστηκε αγώνας, από αυτούς που χρόνια τώρα κάνουν ότι μπορούν για να μην γίνουν πραγματικοί αγώνες, για να μην αλλάξουν οι συσχετισμοί και να μην αρχίσουν οι εργαζόμενοι να πετυχαίνουν μικρές ή μεγαλύτερες νίκες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης –ΕΕ- ΔΝΤ.

   Στις 6/10 η ΠΟΕΔΗΝ , η ομοσπονδία των εργαζόμενων στα δημόσια νοσοκομεία, κήρυξε 24 ωρη απεργία για την επαρχία και 4 ωρη στάση εργασίας (7 ως 11πμ) για την αττική, για να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στο «καραβάνι υγείας της Αθήνας» μετά την «τεράστια επιτυχία» του αντίστοιχου της Θεσσαλονίκης, που έγινε μια μέρα πριν την ΔΕΘ.

Δύο άμαξες με μαύρα άλογα και ένα αγροτικό αυτοκίνητο ξεκίνησαν περίπου στις 8 π.μ. από το ΕΚΑΒ για να φτάσουν γύρω στις 11 πμ στο Υπουργείο Υγείας περνώντας μπροστά από πολλά νοσοκομεία. Ακολουθούσαν λίγες εκατοντάδες εργαζόμενοι

    Για όσους δεν καταλαβαίνουν εύκολα τα «μεγάλα νοήματα» οι άμαξες δείχνουν ότι πηγαίνουμε προς το μεσαίωνα ενώ το αγροτικό ονομάστηκε κάμπριο ασθενοφόρο Πολάκη. Κάμερες σε απευθείας σύνδεση με πρωινές εκπομπές αποθανάτισαν το γεγονός. Τι άλλο να κάνει μια συνδικαλιστική ηγεσία για να «ξεκουνήσει» τους εργαζόμενους από τους καναπέδες; Μετά τις λύρες και τις μαντινάδες έξω από το Υπουργείο είναι ένα ακόμα πιο «δυνατό χτύπημα» στην ηγεσία του υπουργείου υγείας. Οι εργαζόμενοι είναι βέβαιο ότι αν καλούνταν σε ένα ουσιαστικό αγώνα και όχι στις «ανέξοδες φιέστες» της ΠΟΕΔΗΝ θα ανταποκρινόντουσαν.

   Από την άλλη μεριά, αν άκουγε κανείς τον υφυπουργό υγείας  Πολάκη να μιλάει στην κρατική τηλεόραση για τις προκηρύξεις που είναι σε εξέλιξη και τους εργαζόμενους που θα έρθουν στα νοσοκομεία θα φώναζε «φτάνει! όχι άλλοι γιατροί, νοσηλευτές και διοικητικοί στα νοσοκομεία. Ούτε άλλη χρηματοδότηση. Ξεχείλισαν τα ταμεία!». Προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν , λες και δε δουλεύουμε στα νοσοκομεία και δε βλέπουμε τι γίνεται. Αν η κατάσταση δεν ήταν για κλάματα θα ήταν για γέλια.

   Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αντί να καταργήσει τα δύο μνημόνια έφερε και τρίτο, αντί να δώσει αυξήσεις μείωσε επιπλέον τους μισθούς με το νέο μισθολόγιο , αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης, μείωσε επικουρικές συντάξεις και εφ άπαξ, αύξησε την άμεση και έμμεση φορολογία, τα κάθε είδους χαράτσια. Τι καλό λοιπόν έχουμε να περιμένουμε απ' αυτή; Τώρα ετοιμάζει νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα χτυπώντας την οργάνωση, τον συνδικαλισμό και την απεργία γιατί ξέρει πολύ καλά ότι η αντεργατική της πολιτική γεννά αντιστάσεις . Αυτές τις αντιστάσεις δεν θα μπορεί πάντα να τις αποπροσανατολίζει η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ που αντικειμενικός της σκοπός είναι να φθείρει εκλογικά την κυβέρνηση για να επανέλθουν δριμύτεροι οι προηγούμενοι κυβερνώντες. Ιδιαίτερα όμως λυπηρό είναι και το γεγονός ότι οι αριστερές  συνδικαλιστικές παρατάξεις αντί να κοντραριστούν με αυτή την ηγεσία την ακολουθούν και καμία φόρα την βγάζουν από τη δύσκολη θέση με τις προτάσεις τους.

 Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να παλέψουν για καλύτερες συνθήκες ζωής και δουλειάς . Τότε τα σόου μιας συμβιβασμένης και υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας δεν θα έχουν καμία πέραση γιατί θα μιλάνε οι πραγματικοί μαζικοί αγώνες των ίδιων των εργαζόμενων.

Ταξική πορεία

---

20/10/15

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ!

   Μ' ένα καταιγισμό αντιλαικών-αντεργατικών μέτρων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά στην εφαρμογή του 3ου Μνημονίου που ψήφισε από κοινού με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ.

   Η σε ακραία πλέον επίπεδα φοροληστεία με άμεσους και έμμεσους φόρους να εκτοξεύονται υπολογιζόμενοι σε εικονικά εισοδήματα, τα εκτεταμένα ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας, η εκτίναξη της ανεργίας και το χτύπημα στο δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά, οι μεγάλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις με νέα μισθολόγια-φτωχολόγια και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η αντιμετώπιση των αγώνων και των αντιστάσεων με διώξεις,καταδίκες και τρομοκράτηση όσων υπερασπίζονται τη ζωή τους είναι η απαιτητική ζώσα πραγματικότητα.

   Η μαγική λέξη “μεταρρύθμιση” αμπαλάρει το αντιδραστικό περιεχόμενο των μέτρων.  Και η συμβιβασμένη και υποταγμένη συνδικαλιστική ηγεσία, αυτός ο δούρειος ίππος στους κόλπους των εργαζομένων, εξαγγέλλει απεργίες κατόπιν εορτής όπως τώρα με τα προαπαιτούμενα. Κατάπτυστοι για τους εργαζόμενους αλλά ακόμα χρήσιμοι για το σύστημα.

   Το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό ανοίγει στο σύνολό του με λαγούς τους “σοφούς” και τα κατά παραγγελία πορίσματά τους στο γνωστό τρίπτυχο: αργότερα, λιγότερα, χειρότερα. Πετσόκομμα όλων των συντάξεων, κύριων-επικουρικών-εφάπαξ, (κάποιοι μέσα από το σύστημα κάνουν λόγο για άμεση μείωση κατά το 1/3 !!), κατάργηση ακόμα και της λεγόμενης εθνικής εγγυημένης σύνταξης των 360 ευρώ, γενίκευση του ορίου των 67 ετών συνδεμένου με το προσδόκιμο ζωής για όλους. Εκτίναξη των υφιστάμενων κρατήσεων (ήδη εφαρμόζεται αναδρομικά η αύξηση της κράτησης για υγειονομική περίθαλψη) και θέσπιση νέων δήθεν έκτακτων, ουσιαστικά μόνιμων χαρατσιών, δήθεν για τη σωτηρία του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.

   Οι επερχόμενες ενοποιήσεις ταμείων πραχτικά σημαίνουν τη κατάργηση της επικουρικής σύνταξης και δραματική μείωση των καταβαλλόμενων στους δικαιούχους ποσών μέσα από την ενσωμάτωση όλων των δικαιούμενων συντάξεων σε μία. Η λεγόμενη ρήτρα μηδενικού ελλείματος είναι ο προπομπός ενός μόνο μέρους του τί πρόκειται άμεσα να συμβεί. Το ΜΤΠΥ για παράδειγμα εντάσσεται σ' αυτή τη διαδικασία δείχνοντας πόσο εύκολα μπορούν ν' αποτελέσουν παρελθόν κατακτήσεις πολλών δεκαετιών με σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες.

   Εκτός κι αν βγούμε μαζικά κι αποφασιστικά στους αγώνες για την υπεράσπιση της ζωής μας.

   Εκτός κι αν ξεπεράσουμε αναστολές, απογοήτευση και μοιρολατρία που καλλιεργείται σκόπιμα.

   Εκτός κι αν συνειδητοποιήσουμε τί επιφυλλάσσει το σύστημα για μας και τα παιδιά μας.

   Και πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας απορρίπτοντας ψεύτικα διλλήματα και κατανοώντας τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας, αντιστεκόμενοι συλλογικά και οργανωμένα.

Οι εργαζόμενοι δε χρωστάμε τίποτα και σε κανένα.

Το δικαίωμα στην ασφάλιση και την περίθαλψη είναι δικό μας δικαίωμα και δε το απεμπολούμε.

κάτω από αποιαδήποτε παρουσίαση της κατάστασης ως τετελεσμένης. Δεν είναι <<τεχνικό ζήτημα>> που εξαρτάται, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, από το πόσο εύρωστα είναι τα ταμεία ούτε απ' το αν περισσεύουν χρήματα που διαχρονικά λεηλατήθηκαν και συνεχίζουν να λεηλατούνται από κεφάλαιο και ιμπεριαλιστές.

   Έχουμε εμπειρία από το πώς αποτρέπονται αντιασφαλιστικά μέτρα (νομοσχέδιο Γιαννίτση 2001) καθώς και τις μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις του 2010-2012. Αυτό πρέπει να κάνουμε και σήμερα αν θέλουμε να μη καταδικαστούμε στη πείνα, τη φτώχεια και την εξαθλίωση αύριο.

   Δύσκολος δρόμος αλλά...δρόμος!

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ, ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ! ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: ΤΕΤ. 21/10 12.30'-3μμ    ΣΥΓΚΕΝΡΤΡΩΣΗ: ΣΤΑΔΙΟΥ 29, 1μμ

                                                                                                   ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

---

(παλαιότερες ανακοινώσεις)

21/7/2015

ΚΑΤΩ Η ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η ψήφιση κι εφαρμογή του τρίτου κατά σειρά μνημονίου από όλο το πολιτικό φάσμα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ) έρχεται να επισφραγίσει τη κλιμάκωση της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ανατροπές στο συνταξιοδοτικό, φοροληστεία (παγίωση ΕΝΦΙΑ, αύξηση ΦΠΑ σε όλα τα προϊόντα), ιδιωτικοποιήσεις-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, εφαρμογή κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ (απελευθέρωση επαγγελμάτων, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας) είναι μερικά από αυτά που απαίτησαν και επέβαλαν οι ξένοι δυνάστες. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  μετά τη πεντάμηνη "διαπραγμάτευση" και μετά τις "αριστερές" κορώνες και τις αυταπάτες  για μια πιο φιλολαϊκή πολιτική στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, υπέγραψε μια συμφωνία εξίσου σκληρή για το λαό σαν αυτή που θα υπέγραφαν και οι προηγούμενες δεξιές κυβερνήσεις. Υποτάχθηκε έτσι πλήρως στις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών τόσο των ευρωπαίων όσο και των αμερικάνων (ευχαριστίες από το Δραγασάκη) που βρίσκουν αφορμή το χρέος για να βαθύνουν ακόμη περισσότερο την εξάρτηση της χώρας μας, την ακόμα μεγαλύτερη στοίχισή της στα δικά τους συμφέροντα και  την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων.

   Τα μέτρα που προωθούνται θίγουν και τους  δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι, εκτός από τη φοροεπιδρομή και την ακρίβεια, θα έρθουν αντιμέτωποι και με όλο το πλέγμα της επίθεσης στον δημόσιο τομέα. Οι αλλαγές είναι σε τρεις βασικές  κατευθύνσεις: συνταξιοδοτικό-αξιολόγηση-μισθολόγιο.

• Όσον αφορά στο συνταξιοδοτικό προωθούνται αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων όλων των κατηγοριών αλλά κυρίως αυτών που θα θελήσουν να βγουν πριν από τα 67. Το γενικό όριο συνταξιοδότησης καθορίζεται στα 67 χρόνια (ή στα 62 με 40 χρόνια δουλειάς!). Ακόμη καταργείται η κατώτατη σύνταξη,  τίθεται  απαγορευτικός φραγμός για τη έξοδο ενός ασφαλισμένου πριν από τα 67 έτη  μέσω της τραγικής μείωσης μέχρι και 80% στην τελική σύνταξη και μειώνονται όλες  οι συντάξεις μέσω της αύξησης των κρατήσεων για περίθαλψη από 4% σε 6% στις κύριες και από 0% σε 6% στις επικουρικές. Είναι πραγματικά προκλητικό να καλούνται να ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι που στην πλειοψηφία τους είναι ήδη στα όρια της εξαθλίωσης.

• Όσον αφορά το νέο μισθολόγιο έρχονται νέες μειώσεις αποδοχών μέσα από την κατάργηση επιδομάτων και τη σταθερή μείωση της μισθολογικής δαπάνης (προβλέπεται αυτόματη περικοπή σε περίπτωση υπέρβασης του πλαφόν) και επιπλέον από αυτήν θα πρέπει να καλυφθούν και επιδόματα–μπόνους των θέσεων  ευθύνης (προϊστάμενοι-διευθυντές). Οι τελευταίοι θα είναι οι μοναδικοί που καθόλου τυχαία  θα δουν αυξήσεις μιας και θα κληθούν να εφαρμόσουν την κακόφημη αξιολόγηση. Όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η δική της αξιολόγηση θα είναι διαφορετική από τις άλλες δεν θα τα καταφέρει, αφού στόχος της παραμένει η σύνδεση βαθμού-αξιολόγησης- αποδοτικότητας-μισθού, η τρομοκράτηση και πειθάρχηση των εργαζομένων. Επιπλέον με βάση τη βαθμολογία στην «αξιολόγηση» θα αντλούνται και οι υποψήφιοι εργαζόμενοι για κινητικότητα η οποία παγιώνεται σαν καθεστώς συγκάλυψης των αναγκών για προσωπικό.

• Τέλος, μόνο με δυσπιστία οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιμετωπίζουν τις κατά καιρούς ανακοινώσεις της κυβέρνησης για προσλήψεις. Στην νέα μνημονιακή συμφωνία γίνεται σαφές ότι όλες οι «μονομερείς ενέργειες» που έγιναν θα πρέπει να επανεξεταστούν. Μέσα σε αυτές συγκαταλέγονται και επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων που είχαν απολυθεί. Με αυτά τα δεδομένα ποιος μπορεί να ελπίζει σε νέες προσλήψεις;

   Μπροστά σε όλα αυτά οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο όπως και όλος ο λαός δεν πρέπει να απογοητευθούμε αλλά να ξαναθυμηθούμε το δρόμο που ακολουθήσαμε μέχρι το 2012, με τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις απεργίες. Να ξαναζωντανέψουμε τα σωματεία μας, να συζητήσουμε και, μακριά από λογικές ανάθεσης, να οργανώσουμε τον αγώνα μας. Πρέπει να ξεφύγουμε από τη λογική των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ–ΔΑΚΕ αλλά και την αδιέξοδη πρόταση των δυνάμεων της ρεφορμιστικής αριστεράς που το μόνο που μας καλούν να κάνουμε είναι να ψηφίζουμε γιατί δήθεν έτσι θ' αλλάξουν τα πράγματα. Αυτό αποδείχτηκε πόσο απατηλό είναι και με το τελευταίο δημοψήφισμα και τη λαίλαπα που βρίσκεται σε εξέλιξη. 

Ο λαός θα ανακουφιστεί και θα ξαναπάρει ανάσα μόνο αν κινητοποιηθεί και οργανωθεί. 

Μόνο αν με τους αγώνες του σηκώσει το ανάστημά του θα μπορέσει να ξαναδιεκδικήσει την ζωή του  απέναντι σε όλους αυτούς (ιμπεριαλιστές, άρχουσα τάξη και κυβέρνηση) που θέλουν να του καταργήσουν  κάθε δικαίωμα.

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

• ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ!

• ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ!

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

---

Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ "Α. ΦΛΕΜΙΓΚ" 

ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡΊΘΗΚΑΝ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΗΣAME ΝΑ ΠΑΛΑΙΨΟΥME  ΜΕ ΓΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ - ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΥ ΗΔΗ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ (ΔΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ). 

ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΠΩΣ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ "ΘΟΛΑ" ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΚΑΘΕ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΩΣ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ. ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΕΨΑΜΕ ΩΣ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΟΥ. ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ. 

ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ "ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ" ΜΕ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ. ΔΩΣΑΜΕ ΛΟΓΟ ΣΤΟ ΛAΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΑΜΕ ΑΠ' ΑΥΤΟΝ. ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΔΙΑΔΡΟΜΟΥΣ" ΒΓΑΛΑΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΘΕΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
 ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΑΖΙΚΑ!

ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΜΑΣ

 «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ "Α. ΦΛΕΜΙΓΚ"»

1.  Απίστολας Σάββας του Νικόδωρου 
2.  Δημητροπούλου Ελένη του Διονυσίου 

3.  Ζάκκας Ευστράτιος του Χρήστου 

4.  Καραφύλλη Σοφία του Μιχαήλ

5.  Καψουλάκης Ιωάννης του Ευάγγελου  

6.  Κιοτσερίδου Ελένη του Σάββα

7.  Κούφαλης Κυριάκος του Δημητρίου

8.  Κότσιφας Κωσταντίνος του Θεοδώρου

9.  Περίχαρος Δημήτρης του Νίκου

10.Χόχορας Πολύβιος του Κωνσταντίνου

---

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΕΝΤΑΞΗΣ ΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ  ΣΧΗΜΑ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ  ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «Α. ΦΛΕΜΙΓΚ»

   Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

    Το ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ  χτυπήθηκε σκληρά από την πολιτική της Κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, και των αφεντικών Τρόϊκας, ΔΝΤ, ΕΕ .  Ταυτόχρονα είναι και το μόνο Νοσοκομείο που παρά το σχεδιασμένο κλείσιμό του, χάρη στον αγώνα των εργαζομένων από τα κάτω, με τη στήριξη του λαού της περιοχής  και όχι δυστυχώς με την πρωτοβουλία και στήριξη της συνδικαλιστικής ηγεσίας,(ΑΔΕΔΥ - ΠΟΕΔΗΝ) κατάφερε να είναι ακόμα ανοιχτό. Λαβωμένο αλλά ανοιχτό. Αν κάποιος αναλογιστεί με ψυχραιμία τα τελευταία 2 χρόνια, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει πόσο σημαντικό είναι ό,τι καταφέραμε ως τώρα.

     Μέσα στη δίνη τόσο των γενικότερων, όσο και των εξελίξεων στο Νοσοκομείο, με τα λυσσαλέα χτυπήματα και τρικλοποδιές Διοίκησης και Υπουργείου, έφτασε η στιγμή να εκλεγεί νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο Σωματείο. Είναι προφανές πως οι εκλογές αυτές δε γίνονται σε συνθήκες κανονικές. Ακόμα και η συνηθισμένη προεκλογική δραστηριότητα δεν μπόρεσε  να γίνει (τουλάχιστον από όλες τις δυνάμεις) καθώς έπρεπε να αντιμετωπιστούν σοβαρά ζητήματα που προέκυψαν.  (ΔΕ Νοσηλευτές, άρθρο 31 κλπ)

   Ταυτόχρονα ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων δεν υπηρετεί πλέον το νοσοκομείο μετά τις διαθεσιμότητες. Αυτό καθιστά ακόμα περισσότερο αναγκαία τη συσπείρωση όσων εργάζονται, με τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια και αποφασιστικότητα. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Τη μάχη για τη σωτηρία του Νοσοκομείου αλλά και τη γενικότερη αντιμετώπιση της επίθεσης στους εργαζόμενους δεν την έδωσαν όλοι. Αναφερόμενοι στις "ηγεσίες παρατάξεων" αλλά και σε ξεχωριστούς "παράγοντες" είχαμε την ευκαιρία να δούμε την κατάπτυστη στάση ορισμένων, που τους ενδιέφερε μόνο η απαρέγκλιτη τήρηση των εντολών της Διοίκησης. Αντάλλαγμα, η εξασφάλιση της καρέκλας τους και το βόλεμα πάνω στα ερείπια του Νοσοκομείου. Με την αναφορά μας αυτή θέλουμε να καταδείξουμε πως  όσο αναγκαία είναι  η ενότητα και συσπείρωση όλων των εργαζομένων, άλλο τόσο αναγκαία είναι και η ταυτόχρονη  απομόνωση όσων μας ξεπούλησαν ανοιχτά ή λιγότερο ανοιχτά όλο αυτό το διάστημα. Κυρίως  με απομόνωση και καταγγελία όσων επιμένουν να στηρίζουν την πολιτική της Κυβέρνησης που κατάντησε την περίθαλψη αλλά και το Φλέμιγκ  σ' αυτό το χάλι, ενώ σκόρπισε τους περισσότερους εργαζόμενούς  του στους πέντε ανέμους και άφησε στην αβεβαιότητα όσους απόμειναν.

Συνάδελφοι, γνωρίζετε όλοι, ανεξάρτητα από ιδιαίτερες πεποιθήσεις, ότι η  ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ,  με παρουσία πολλών χρόνων στο Νοσοκομείο, παρέμεινε πάντοτε σταθερά προσανατολισμένη στην ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων. Όλοι εμείς που συμμετέχουμε και στηρίζουμε την ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ πιστεύουμε πως για την υπεράσπιση  της δουλειάς και της ζωής μας δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε διάφορους σωτήρες  και παράγοντες. Παρατάξεις και πρόσωπα  προσηλωμένα στην κυβερνητική πολιτική, που ζητάνε να τους αναθέσουμε τη σωτηρία μας και μας ξεπουλάνε ανοιχτά σε αγαστή συνεργασία και συνεννόηση με τις Διοικήσεις και το Υπουργείο. Γνωρίζετε ακόμα πως δεν εμπιστευόμαστε ούτε όσους υπόσχονται  με επαναστατική φρασεολογία, μεγάλες κατακτήσεις, ενώ στην πράξη διεκδικούν για τον εαυτό τους την αποκλειστική αντιπροσώπευση  των αγώνων μας ενάντια στην ανάγκη της κοινή δράσης. Ακόμα περισσότερο δεν εμπιστευόμαστε, όσους , την στιγμή που  πρέπει να συσπειρωθούμε και να ξεδιπλώσουμε την αντίστασή μας με παρατεταμένες και μαζικές κινητοποιήσεις , προβάλλουν την "νομιμότητα" και την προοπτική κατακτήσεων …στην άλλη ζωή!  Θεωρούμε την σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία συμβιβασμένη, απρόθυμη και ανίκανη να αντισταθεί στη λεηλασία των δικαιωμάτων μας. Αντικειμενικά στην υπηρεσία του συστήματος και όχι των εργαζομένων. Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των συσχετισμών της ήττας και υποταγής στο Συνδικαλιστικό κίνημα.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες αποφασίσαμε να απευθύνουμε κάλεσμα ενότητας σ' όλους όσοι βλέπουν την κατάσταση και τις αναγκαιότητες της περιόδου κάτω απ' αυτό το γενικό πρίσμα, να συστρατευθούμε σε ένα νέο, αγωνιστικό και ενωτικό σχήμα. Ένα σχήμα που θα δώσει στους εργαζόμενους την ευκαιρία να αναδείξουν ένα Διοικητικό Συμβούλιο στο Σωματείο που θα έχει τη διάθεση να αγωνιστεί αταλάντευτα χωρίς παλινωδίες μαζί με τους  συναδέλφους και όχι πάνω απ' αυτούς. Με ξεκάθαρο λοιπόν τρόπο και άποψη να διεκδικήσουμε την εμπιστοσύνη των συναδέλφων.

Η περίοδος που γίνονται οι εκλογές αυτές είναι τέτοια που δεν μπορεί παρά να κάνουμε μια γενικότερη αναφορά, ανασκόπηση, να βγάλουμε συμπεράσματα από την μέχρι τώρα πορεία του κινήματος και με βάση αυτά να  δεσμευτούμε, να προσανατολίσουμε, όσοι συμφωνούμε στα παρακάτω τον αγώνα μας.

    1. Η επίθεση της κυβέρνησης της ΕΕ. και του ΔΝΤ συνεχίζεται ανελέητα. Παρά τα μεγάλα λόγια περί ανάπτυξης, πρωτογενών πλεονασμάτων και άλλα συναφή, η αλήθεια για τους εργαζομένους δεν μπορεί να κρυφτεί.

Εξευτελιστικές μειώσεις μισθών, απολύσεις, τεράστια ανεργία και εξαθλίωση, κτύπημα των ασφαλιστικών εργασιακών δικαιωμάτων & τρομοκρατία διαμορφώνουν το σκηνικό.

Συγχωνεύσεις -  καταργήσεις νοσοκομείων, σχολείων, δημοσίων υπηρεσιών, διαθεσιμότητες και απολύσεις, συμπληρώνουν το παζλ του νέου εργασιακού μεσαίωνα που είναι ήδη  εδώ… Για πρώτη φορά οι διαθέσιμοι καθηγητές, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, υπάλληλοι των υπουργείων κλπ. απολύθηκαν ή περιμένουν την  απόλυση αφού τελείωσε  ο χρόνος της διαθεσιμότητας τους χωρίς να έχουν τοποθετηθεί αλλού. Για πρώτη φορά και  ενώ  η μονιμότητα δεν έχει συνταγματικά καταργηθεί, δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται. Νέες φουρνιές διαθεσίμων διαμορφώνονται μέρα με τη μέρα.

 Την ίδια ώρα με το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων διαμορφώνουν μια ακόμα δεξαμενή υπαλλήλων – ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ -  προς απόλυση-διαθεσιμότητα, σταθεροί στο στόχο των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων από το δημόσιο, σταθεροί στο στόχο της γενικότερης ανατροπής των εργασιακών  σχέσεων προκειμένου να διαμορφωθεί η νέα φιγούρα υπαλλήλων στο  δημόσιο. Με μισθούς των 500 και βάλε… πιο λίγο! ευρώ το μήνα, ευέλικτες απολύσεις, απροσδιόριστα ωράρια, χωρίς εργατικά δικαιώματα και κινηματικές αντιρρήσεις κάθε είδους .

Στην υγεία καμιά πρόσληψη και χιλιάδες αποχωρήσεις-συνταξιοδοτήσεις, πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί στα νοσοκομεία με τραγικές συνέπειες: Με 30 ασθενείς ανά νοσηλευτή, με διπλοβάρδιες και παραβιάσεις του ωραρίου, με καταργήσεις-συγχωνεύσεις νοσοκομείων και πρωτοβαθμίων μονάδων υγείας, με τη  προσέλευση στα δημόσια νοσοκομεία να αυξάνεται και τα ράντζα  να επεκτείνονται.
Οι μισθοί μας πετσοκομμένοι  και  παγωμένοι εδώ και χρόνια, ενώ φόροι και τα χαράτσια κάθε είδους τινάζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στον αέρα. Με το νέο χρόνο μάλιστα οι δαπάνες για την υγεία μειώνονται κι' άλλο καθώς περιμένουμε ένα ακόμα "νεο" μισθολόγιο - φτωχολόγιο.
 Οι υποσχέσεις για εξασφάλιση  πρόσβασης στην περίθαλψη όχι μόνο αποδείχτηκαν φούμαρα αλλά βυθίζουν το λαό και τους εργαζόμενους σε ακόμα μεγαλύτερη απόγνωση και απελπισία.  Το '15 πετσοκόβουν κι' άλλο Φάρμακα, Περίθαλψη, Πρόνοια, Εφημερίες… 

    2. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση, παρά τα όσα λέγονται  για τον κόσμο που …δεν τραβάει και την επιλεκτική μνήμη της Συνδικαλιστικής ηγεσίας, οι εργαζόμενοι δεν έμειναν χωρίς αντιστάσεις. 23 απεργίες έχουν κηρυχτεί την τελευταία πενταετία με πρωτοφανέρωτη κάποιες φορές μαζικότητα, προφανές αποτέλεσμα της σωρευμένης οργής και αγανάκτησης που γέννησε και γεννά η κυβερνητική πολιτική.
 Όσο αλήθεια όμως είναι αυτό άλλο τόσο είναι γεγονός, ότι αυτές δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν την επίθεση  παρά τις επιμέρους καθυστερήσεις, ελιγμούς ή ακόμα και προσωρινές υποχωρήσεις που επέβαλλαν στις κάθε φορά κυβερνήσεις, καθώς άλλαζαν η μια μετά την άλλη προκειμένου να διαχειριστούν  το συνεχώς διευρυνόμενο πολιτικό κόστος των επιλογών τους. (Στο Φλέμιγκ μάλιστα είχαμε το "προνόμιο" να νοιώσουμε αυτές τις παλινωδίες στο πετσί μας, παρά το γεγονός πως δεν κατάφεραν να οδηγήσουν το Νοσοκομείο στο κλείσιμο που έχουν προγραμματίσει από καιρό).

Είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα  από τη τελευταία πενταετία προκειμένου να υπάρξει νέα ανάταση του κινήματος των εργαζομένων, μιας και φαίνεται πως το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε δύσκολη θέση,  αναντίστοιχο με τις απαιτήσεις της περιόδου, κατακερματισμένο, με τους θιγομένους κάθε φορά να σηκώνουν μόνοι τους τις αντιστάσεις  και χωρίς την αγωνιστική ενότητα που απαιτείται για να ανατραπεί η κυβερνητική επίθεση.

Στοιχείο αδιαφιλονίκητο αυτών των κινητοποιήσεων είναι ότι κινηθήκαν κατά βάση με τη λογική της διαμαρτυρίας και όχι του παρατεταμένου αγώνα. Απόπειρες να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση υπήρξαν αποκλειστικά από πρωτοβάθμια σωματεία (πχ  χαλυβουργία –λιμενεργάτες – μετρό - καθηγητές -συντονισμός νοσοκομείων, όπου και όσο...) που θεωρηθήκαν από τη κυβέρνηση ότι παραβίαζαν τη νομιμότητα  και αντιμετωπιστήκαν αποφασιστικά με επιστρατεύσεις  και ανοικτή καταστολή δείγμα και αυτό του πανικού της μπροστά στην απειλή της γενίκευσης αυτής της τακτικής.

    3. Στις κινητοποιήσεις αυτές η συνδικαλιστική αριστερά όταν δεν στάθηκε εχθρική (φθάνοντας ειδικά στην περίπτωση της απεργίας των καθηγητών να προπαγανδίζει συντηρητικές απόψεις για το ιερό δικαίωμα στις εξετάσεις) κατά βάση αποτέλεσε κήρυκα  ηττοπάθειας έτοιμο να τα στρίψει στην πρώτη δυσκολία, κλείνοντας η ιδία σε αρκετές των περιπτώσεων τους αγώνες, πανηγυρίζοντας μάλιστα μετά για τη δικαίωση της ηττοπάθειας της! Δεν δίστασε άλωστε να προχωρήσει σε συνδικαλιστικά πραξικοπήματα και παραβίαση των αποφάσεων συνελεύσεων.
Στην υγεία δε, έγινε  πρόταση για κήρυξη απεργίας 2 μήνες μετά (!) τις πρώτες διαθεσιμότητες παρά τις υποσχέσεις για κήρυξη πολέμου (sic)στις πρώτες απολύσεις.

Το ότι βεβαίως η παραίτηση και η ήττα, ενισχύει αντικειμενικά τις λογικές περί ματαιότητας της πάλης οδηγώντας το μαζικό κίνημα σε υποχώρηση λίγο φαίνεται να απασχόλησε.

Χαρακτηριστικό και κορυφαίο, το πρόσφατο παράδειγμα αυτής της τακτικής με διευρυμένη μάλιστα συμμετοχή της αριστεράς στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα (ΑΔΕΔΥ) ήταν και η απόφαση (με συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ) για απεργία χωρίς ημερομηνία που θα γινόταν όταν η κυβέρνηση (!) αποφάσιζε να καταθέσει το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση! Απεργία που και αυτή ακόμα με τη σειρά της ματαιώθηκε,  μετά από πρόταση των  δυνάμεων του ΠΑΜΕ και τη συνεπικουρία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ! γιατί η κυβέρνηση μετέθεσε την ημερομηνία ψήφισης (!)
   Επιμένουμε να αναφερόμαστε στο θέμα  και  να μη το θεωρούμε "λήξαν" καθώς η αξιολόγηση με το "κρυφτό" και τις τρίπλες  Κυβέρνησης – Συνδικαλιστικής ηγεσίας τελικά έγινε και  καθόλου δεν ματαιώθηκε όπως πανηγυρίζουν διάφοροι. ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΕ  ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

   4. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι απαιτούνται διαφορετικά πράγματα στο κίνημα των εργαζομένων. Πρέπει να γίνει σαφές ότι η επίθεση της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ θα είναι συνεχής. Το επιχείρημα  ότι είναι αποτέλεσμα της κρίσης είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι πως το σύστημα θεωρεί ότι είναι η ιστορική του ευκαιρία από άποψη συσχετισμών δύναμης για να πάρει τη ρεβάνς από τους εργαζομένους προκειμένου να διαμορφωθεί η κοινωνία της απόλυτης κυριαρχίας του κέρδους και της απόλυτης υποταγής των εργαζομένων.

Από την άποψη αυτή οι μάχες που  πρέπει να δοθούν, απαιτούν  μεγαλύτερη ένταση, διάρκεια και αποφασιστικότητα ώστε να ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις και κατάσταση των εργαζομένων.

Είναι περισσότερο από απαραίτητο και στο κίνημα των υγειονομικών να διαμορφωθεί ένα ρεύμα απόψεων που δεν θα πείθεται για  την ματαιότητα των αγώνων με δικαιολογίες τάχα «αριστερής» προέλευσης αλλά θα αναζητά την αναμέτρηση με την κυβέρνηση στο πεδίο που είναι προνομιακό. Το πεδίο των μαζικών αγώνων, με απεργίες διαρκείας, ξεπερνώντας τη λογική της ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων στην επόμενη κάλπη που θα στηθεί σε 20 περίπου μέρες. Ας είναι ξεκάθαρο: Όπως και πριν, έτσι και μετά τις εκλογές, η επίθεση του συστήματος θα συνεχιστεί. Χωρίς αυταπάτες, να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο ο αγώνας των εργαζόμενων και του λαού μπορεί να την ανατρέψει.

Η εμπειρία μας στο Φλέμιγκ, εξ' άλλου αποδεικνύει την ορθότητα της άποψης αυτής.

Είναι  λοιπόν ανάγκη να διαμορφωθεί ένα δυναμικό εργαζομένων που θα αποτελέσει ένα σοβαρό στήριγμα των αγωνιστικών διαθέσεων που είναι σίγουρο ότι υπάρχουν αλλά αδυνατούν να βρουν στοιχειώδεις όρους εγγύησης της πάλης τους με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στην απογοήτευση και την αδράνεια.

Για να μπορέσουν να βρουν πραγμάτωση τόσο η αντίσταση, η ματαίωση των αντιλαϊκών σχεδίων κυβέρνησης ΕΕ και ΔΝΤ, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος διεκδίκησης να πάρουμε πίσω όλων όσων μας έκλεψαν.
Τέλος, για άλλη μια φορά προτείνουμε για συνδιαμόρφωση το παραπάνω γενικό πλαίσιο και καλούμε κάθε συνάδελφο, συνδικαλιστή ή σχήμα να δεσμευτεί σε ενωτικό, αγωνιστικό προσανατολισμό της πάλης του Σωματείου, να ενισχύσει το ψηφοδέλτιο και να στηρίξει με την ψήφο του την προσπάθειά αυτή.

Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.

ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΨΙΛΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ  ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ.

ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.

ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

---

23/10/2014

ΑΝΑΓΚΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ!

Τελικά αποκαλύφθηκαν! Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ Λ.ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας) και Σ.ΖΩΤΟΣ (Υποδιοικητής 1ης ΥΠΕ Αττικής και πρώην μεγαλοσυνδικαλιστής της ΠΟΕΔΗΝ και της ΠΑΣΚΕ) σε προφανή συνεργασία με τα στελέχη της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Μ.ΒΟΡΙΔΗ (Υπουργός Υγείας) και Δ.ΤΣΑΓΔΗ (Διοικήτρια του ΓΝΑ Σισμανόγλειο-Αμ.Φλέμιγκ-Παίδων Πεντέλης και πρώην μεγαλοσυνδικαλίστρια της ΠΟΕΔΗΝ, της ΑΔΕΔΥ και της ΔΑΚΕ) προωθούν το κλείσιμο του νοσοκομείου ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ στα Μελίσσια.

Ζητούν ΜΕ ΑΜΕΣΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ:

1. Να μεταφερθούν η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ και η ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗ κλινική (προφανώς θα κλείσουν και οι ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ) καθώς και η ΝΕΦΡΟΛΟΓΙΚΗ, η ΜΟΝΑΔΑ ΤΕΧΝΗΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ και η ΜΟΝΑΔΑ ΠΕΡΙΤΟΝΑΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ στο Σισμανόγλειο.

2. Θέτουν ευθέως θέμα ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ΠΤΕΡΥΓΑΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗ του ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ με στόχο την εγκατάλειψη της κτιριακής και οικοπεδικής έκτασης και το κλείσιμο του νοσοκομείου.

3. Εξαγγέλλουν μελέτη δήθεν για να γίνουν ΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ του Σισμανογλείου (!!) σε κάποια από τα κτίρια της ΠΤΕΡΥΓΑΣ ΜΠΟΜΠΟΛΑ του ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ καθώς και να εξευρεθούν χώροι δήθεν για το ανύπαρκτο ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ (!!).

Δεν μας είπαν ακόμη τί θα γίνουν τα παθολογικά κρεβάτια του ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ (δηλαδή η ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ και η ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΗ κλινική που υπάρχουν και προέρχονται από συγχώνευση 2 παθολογικών και 2 καρδιολογικών κλινικών που προϋπήρχαν) καθώς και οι ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ που έχουν απομείνει στο νοσοκομείο.
Η εντολή να προχωρήσει γρήγορα ο ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ του νοσοκομειακού συγκροτήματος ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ-ΦΛΕΜΙΓΚ-ΠΑΙΔΩΝ ΠΕΝΤΕΛΗΣ μαρτυρά την πρόθεση να διαγραφούν οι λειτουργίες και οι οργανικές θέσεις των εργαζομένων του Α.ΦΛΕΜΙΓΚ και να καταργηθεί και στα χαρτιά το νοσοκομείο.
Ο Δήμαρχος Πεντελικού έχει ενημερωθεί για το «σχέδιο» της κυβέρνησης, έχει συμφωνήσει για το «Κέντρο Υγείας» και για το κλείσιμο της ΠΤΕΡΥΓΑΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗ και συνολικά του ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ; Οφείλει να τοποθετηθεί ΑΜΕΣΑ και ΔΗΜΟΣΙΑ.

Είναι φανερό ότι απαιτείται ένας ΜΑΖΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ των εργαζομένων και στα 3 Νοσοκομεία (ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ-ΦΛΕΜΙΓΚ-ΠΑΙΔΩΝ ΠΕΝΤΕΛΗΣ) και συνολικά σ’ όλα τα νοσοκομεία ενάντια στην πολιτική που ΑΠΟΛΥΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΚΛΕΙΝΕΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ και ΜΕΤΑΚΥΛΥΕΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής έχουν κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούν το νοσοκομείο ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ και ΚΑΘΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ από την εγκατάλειψη και το λουκέτο που επιχειρείται.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!

ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ                                                                                
                                                                                       

Η ανακοίνωση σε μορφή .doc ΕΔΩ.






------------------------------------------------------------------------------------------------------

12/6/2014

Ελληνική Χαλυβουργία κ καθαρίστριες, το μήνυμα είναι ένα! 

Θα σας τσακίσουμε!

Δύο σημαντικές εξελίξεις είχαμε σήμερα για το εργατικό κίνημα. Από τη μια η απόφαση του Αρείου Πάγου για τις καθαρίστριες που αποδέχτηκε την αναστολή της απόφασης του δικαστηρίου που τις δικαίωνε, δικαιώνοντας την κυβέρνηση, και από την άλλη η απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας όπου δέχτηκε το αίτημα του Μάνεση για ομαδική απόλυση 45 εργατών από το εργοστάσιο του Ασπρόπυργου της Ελληνικής Χαλυβουργίας.

Δύο αποφάσεις όχι απευθείας από την κυβέρνηση αλλά από "ανεξάρτητα όργανα" του κράτους όπου ως "ανεξάρτητα" υποτίθεται ότι στέκονται πάνω από τις όποιες "κοινωνικές διαφορές" και κρίνουν αντικειμενικά με βάση τους νόμους του κράτους κ.λπ., κ.λπ.....
Όργανα του κράτους όμως. Ενός κράτους που μόνο ανεξάρτητο δεν είναι, μόνο πάνω από τη κοινωνία δεν είναι. Είναι ξεκάθαρα ταξικό, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί και στήνει διάφορα όργανα για να δημιουργεί τις δικές του αντιστάσεις απέναντι στις αντιστάσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων. Όργανα που σε κάποιες περιόδους, συνήθως αγωνιστικής πίεσης ή μπροστά στο φόβο μην υπάρξει κάτι τέτοιο, μπορεί να παίρνουν φαινομενικά φιλεργατικές αποφάσεις, συνήθως συμβιβασμού, αλλά στις κρίσιμες στιγμές θα πάρουν τις αποφάσεις που ταιριάζουν πραγματικά στο ρόλο τους και αφού έχουν καταφέρει να πετύχουν αυταπάτες και στάσεις αναμονής στους εργαζόμενους. Και δε πα να λέγονται όπως θέλουν. Δικαστήρια, Συμβούλια, Διαιτησίες και πάει λέγοντας. Ας συμμετέχουν και "εκπρόσωποι" των εργαζόμενων σε αυτά. Η φύση τους και ο ρόλος τους είναι ένας. Ενάντια στους εργαζόμενους να περνάνε αποφάσεις φιλοεργοδοτικές.
Είναι τυχαίο άραγε που οι αποφάσεις αυτές αφορούν τους εργαζόμενους δύο χώρων που οι αγώνες τους ήταν και είναι σημαντικοί, μακρόχρονοι και συγκίνησαν ή συγκινούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που είχαν ή έχουν την αλληλεγγύη όλων μας, που δημιούργησαν ή δημιουργούν ελπίδες ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, πραγματικός αυτή τη φορά, υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων και ότι αυτός δεν είναι άλλος από αυτόν της αντίστασης και του αγώνα; Είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη απόφαση για τη Χαλυβουργία Ασπρόπυργου ήρθε τώρα που αποφάσισαν οι συνάδελφοί τους του Βόλου να αρνηθούν τις "προτάσεις" της εργοδοσίας; Είναι τυχαίο που η κυβέρνηση, η εργοδοσία, το σύστημα στο σύνολό του, σε καμιά περίπτωση δεν έκανε πίσω και αντιμετώπισε και τις δύο περιπτώσεις είτε με προσπάθεια σποράς αυταπατών είτε με τα ΜΑΤ;
Είναι τυχαίο που οι αποφάσεις πάρθηκαν τώρα; Τώρα που κυβέρνηση και ιμπεριαλιστές, μετά τη ...νίκη της αριστεράς και παρά τη δική τους ...ήττα, διαμηνύουν σε όλους τους τόνους το: θα σας τσακίσουμε και θα σας πατάξουμε κι άλλο; Για μας τουλάχιστον τυχαίο δεν είναι τίποτα. Ακόμη κι όταν τα γεγονότα μοιάζουν να είναι άσχετα μεταξύ τους.
Οι απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είναι προ των πυλών πια να γίνουν πιο ανοιχτά και χωρίς πολλά τερτίπια. Το ζητά το Δ.Ν.Τ., το ζητά η Ε.Ε. και η τράπεζά της, το ζητούν οι ντόπιοι καπιταλιστές, το εφαρμόζει πιστά η κυβέρνηση, το πολιτικό προσωπικό των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου.
Τα μηνύματα ξεκάθαρα και προς τους επίδοξους "αριστερούς" και "φιλολαϊκούς" κυβερνήτες αυτού του τόπου. Κυρίως όμως προς αυτούς που ελπίζουν σε αυτούς. Δε χωράνε μεσοβέζικες λύσεις, δε χωράνε παραχωρήσεις, δεν έχουν κανένα νόημα τα πέρα δώθε στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οι χαριεντισμοί με τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες. 'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες θα είσαστε που λέει και ένα σύνθημα, μέσες λύσεις δεν υπάρχουν.
Οι εργάτες λοιπόν, όλος ο εργαζόμενος λαός, θα πρέπει και αυτοί να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις. Οι αυταπάτες με όποιο τρόπο κι αν εκφράζονται, συνδικαλιστικό, κινηματικό, θεσμικό, πολιτικό κ.λπ., αν και ποτέ δεν ήταν προς όφελός τους, τώρα που τα πράγματα από τη μεριά των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου γίνονται πιο ξεκάθαρα, τώρα που η επιλογή είναι "ποιος θα φάει ποιόν", δεν χωράνε πια όταν αφορά τη ζωή τους. Μόνο η αντίσταση, ο αγώνας για διεκδίκηση όσων δικαιωματικά τους ανήκουν, είναι η "άλλη λύση", η σωτηρία γι' εμάς. Μακρυά από δικαστήρια, από όργανα συνδιοικητικά, μακρυά από ψευτοελπίδες που μπορεί να δημιουργούνται από διάφορους για κυβερνητικές αλλαγές, αρκεί να κάτσουν υπομονετικά και να ...περιμένουν! Να πάρουν τα σωματεία, όπου υπάρχουν, στα χέρια τους, να τα μετατρέψουν από "μπλε", "πράσινους", "ροζ" και "κόκκινους" κυματοθραύστες των διαθέσεών τους σε πραγματικά όργανα πάλης όπου θα έχουν τον πρώτο και αποφασιστικό λόγο. Να δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα πάλης όπου δεν υπάρχουν όπου θα εκφράζεται η πραγματική αυτοοργάνωση των εργαζόμενων και όχι αυτή που φαντασιώνονται κάποιοι άλλοι "αντιθεσμικοί". Να σταθούν με πραγματικό τσαμπουκά απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., απέναντι στο κράτος και την κυβέρνηση, απέναντι στο κεφάλαιο και να μοιράσουν τις δικές τους σφαλιάρες που θα έχουν αποτέλεσμα την υπεράσπιση της ζωής τους και όχι την υποταγή και το συμβιβασμό που επιδιώκουν κάποιοι άλλοι δήθεν τσαμπουκάδες.
Και αυτό που επίσης χρειάζεται άμεσα είναι να ξεπεραστεί η πολυδιάσπαση του εργατικού κινήματος που επιβάλουν οι διάφοροι εργατοπατέρες. Να πάψει το φαινόμενο αγωνιζόμενα κομμάτια του λαού κατά των απολύσεων, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, να αγωνίζονται κατά μόνας και χώρια, χωρίς κανένα συντονισμό ακόμη και στις διαδηλώσεις. Όπως χθες όπου διοικητικοί, εργαζόμενοι ΕΡΤ, διαθέσιμοι από άλλους χώρους  πραγματοποίησαν χωριστές συγκεντρώσεις και συναντήθηκαν μάλλον τυχαία.
Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι οι εργαζόμενοι είναι ενιαίος, αποφασιστικός, παρατεταμένος αγώνας, με τα δικά μας όργανα πάλης, μακρυά από αυταπάτες θεσμικές και κυβερνητικών αλλαγών, απέναντι σε ένα αντίπαλο που είναι συγκροτημένος, που έχει τα δικά του όργανα επιβολής των αποφάσεών του και ελέγχου συνειδήσεων και στάσεων, που είναι αποφασισμένος να περάσει τα συμφέροντά του με κάθε τρόπο. Την ίδια αποφασιστικότητα και οργάνωση πρέπει να δείξουμε και εμείς απέναντί του! Για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας!

Ταξική Πορεία


----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Να αντισταθούμε στο κλίμα διάλυσης, υποταγής και εκλογικών αυταπατών!

Η αξιολόγηση κεντρική επιλογή του συστήματος – Μόνη λύση η συγκρότηση αποφασιστικού απεργιακού κινήματος

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού έχουν βαλθεί να ισοπεδώσουν οτιδήποτε έχει απομείνει ως αναγνωρισμένο δικαίωμα στην εργατική τάξη. Δουλειά με δικαιώματα, ωράριο, ασφάλιση και περίθαλψη, δωρεάν παιδεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, συντρίβονται όλα για να σωθεί ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός.

Στο πλαίσιο αυτό, η αξιολόγηση που προωθεί η κυβέρνηση σε δομές και εργαζόμενους στο Δημόσιο είναι μια κατεύθυνση στρατηγικής σημασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει ντιρεκτίβα της ΕΕ του ΟΟΣΑ και άλλων αντίστοιχων μηχανισμών που να μην πριμοδοτεί την «ανάγκη αξιολόγησης».

Οι επιδιώξεις της αξιολόγησης είναι πολλαπλές:

α) η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων και η συντριβή οποιασδήποτε ενιαίας εργασιακής βάσης συγκρότησής τους. Η αξιολόγηση, προστιθέμενη στην ποικιλότητα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, έρχεται να τις εξατομικεύσει πλήρως.

β) η νομιμοποίηση και μονιμοποίηση της πολιτικής των απολύσεων μέσα από αξιολογήσεις δομών (που θα οδηγούν στο κλείσιμό τους) ή εργαζομένων. Τα διαβόητα «πλαφόν» το αποδεικνύουν περίτρανα

γ) η μεταφορά της ευθύνης για τις απολύσεις αλλά και για τη διάλυση κρατικών δομών που σχετίζονται με κοινωνικές κατακτήσεις (υγεία, παιδεία κλπ.) στα ίδια τα θύματα της πολιτικής αυτής, δηλαδή τους ίδιους του εργαζόμενους.

δ) το χτύπημα κάθε είδους αντίστασης, συνδικαλιστικού αγώνα και οργάνωσης σε σωματεία κάτω από το φόβο της αρνητικής αξιολόγησης όπου δρα και αντιστέκεται.

Παρά τη χρόνια διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος, παρά τις αυταπάτες που είχαν οι ηγεσίες του, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο έχουν αντιληφθεί απολύτως ποιες είναι οι πραγματικές επιδιώξεις κυβέρνησης – συστήματος. Και γι’ αυτό είναι καθαρά ενάντια σε κάθε τέτοιο μέτρο. Έχουν πλήρη συνείδηση ότι η συζήτηση για μια άλλη «καλή» αξιολόγηση είναι αποπροσανατολιστική και εκτός πραγματικότητας. Με βάση τα παραπάνω θέλουμε να κάνουμε τρεις παρατηρήσεις:

  Οποιοσδήποτε κατακερματισμός της συζήτησης (κυβερνητικοί συνδικαλιστές απομονώνουν το ζήτημα του πλαφόν στη βαθμολογία) λειτουργεί διαλυτικά, μπερδεύει τους ίδιους τους εργαζόμενους αλλά και όλη την κοινωνία. Στόχος πρέπει να είναι ΟΛΟ το θεσμικό πλαίσιο αξιολογήσεων – αυτοαξιολογήσεων κλπ.

  Κατά τρόπο εξευτελιστικό Ομοσπονδίες δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων μετέτρεψαν τον εαυτό τους σε δικηγορικά γραφεία που γράφουν εξώδικα και κάνουν αγωγές την ίδια ώρα που δεν έχουν στοιχειωδώς ανταποκριθεί στο καθήκον συγκρότησης του κινήματος, Θα πρέπει να γίνει φανερό ότι η βάρβαρη αυτή πολιτική δεν ανατρέπεται από τα αστικά δικαστήρια.

  Οι κινήσεις ανυπακοής, μπλοκαρίσματος διαδικασιών και σαμποταρίσματος της εφαρμογής της αξιολόγησης είναι χρήσιμες για την ανάδειξη του ζητήματος, για δημιουργία καθυστερήσεων και για τη συσπείρωση δυνάμεων, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΕΣ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ την πολιτική της αξιολόγησης και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Ενώ η προβολή του στόχου «Να μείνει στα χαρτιά» δημιουργεί αυταπάτες και υποτιμά το βάθος της επίθεσης. Την περίοδο που ζούμε, το σύστημα δεν ψηφίζει νόμους για να… τους αφήσει στα χαρτιά.

Μέχρι τώρα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν σημαντική δουλειά στο να πείσουν τους εργαζόμενους ότι είναι αρκετά… κακορίζικοι και ότι δεν είναι για αυτούς οι αγώνες. Η σκέψη συγκρότησης αγώνα δείχνει να είναι μακριά όχι μόνο από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές που πλέον δεν εκφράζουν τίποτα, αλλά και από την αριστερά της ήττας και του συμβιβασμού που δίνει το «αγωνιστικό» ραντεβού στις κάλπες για την ιμπεριαλιστική – ληστρική ΕΕ και τους καλλικρατικούς Δήμους. Για κυβερνητικούς και ρεφορμιστές, η λέξη «απεργία» τείνει να γίνει απαγορευμένη. Η… καθοδήγηση του κινήματος κατηγορεί τον κόσμο ότι δεν τραβάει και τον εγκαλεί που δεν είναι έτοιμος να την ξεπεράσει. Μας δουλεύουν κανονικά.

Όμως, η αλήθεια είναι σκληρή. Το σύστημα, με κάθε μέτρο που περνάει, διαμορφώνει και νέο πιο αρνητικό συσχετισμό. Αυτός ο συσχετισμός και αυτή η βάρβαρη πολιτική δεν μπορούν να ανατραπούν παρά μόνο με αποφασιστικό αγώνα ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Και με παραμέρισμα όλης αυτής της πολιτικο-συνδικαλιστικής σαβούρας που μας οδηγεί από ήττα σε ήττα. Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να αναβληθεί για ένα αδιόρατο μέλλον σε έναν άλλο πλανήτη.

·         Με κεντρικό στόχο την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής και όλου του θεσμικού πλαισίου των απολύσεων, της αξιολόγησης, της κινητικότητας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της συντριβής των κοινωνικών κατακτήσεων σε παιδεία και υγεία και αγαθά.

·         Με βασικές μορφές την απεργία και τη διαδήλωση.

·         Με εργαλεία τις γενικές συνελεύσεις και την κοινή δράση πρωτοβάθμιων σωματείων, χωρίς να περιμένουμε μάταια τις «πρωτοβουλίες» των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 14ΜΑΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΣΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12Μ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

Ταξική Πορεία Υγειονομικών